جوان آنلاین: بی‌تردید اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور موسوم به «ساواک»، در عداد مهم‌ترین و تعیین کننده‌ترین علائم تاریخی در دوره پهلوی دوم به شمار می‌روند. چه اینکه این نهاد امنیتی، اوراق یاد شده را برای تاریخ‌نگاران مخالف خویش یا نظام جمهوری اسلامی سیاه نکرده است، بل قصد داشته تا اطلاعات واقعی و محرمانه را تجمیع نموده و دستمایه اتخاذ تصمیمات سیاسی‌اش قرار دهد. به واقع انتشار این اسناد، نورافکندن بر تاریکخانه اطلاعات ناگفته رژیم گذشته قلمداد می‌شود و هم از این روی و در آیینه داده‌های آن می‌توان کارگزاران و تصمیمات حکومت قبلی را شناخت و تحلیل کرد. «هوشنگ نهاوندی به روایت اسناد ساواک»، در زمره آثاری است که از سوی مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات و در رده «رجال عصر پهلوی» تدوین و نشر یافته است. تارنمای ناشر در شرحی بر موضوع و محتوای کتاب، نکات پی آمده را از نظر دور نداشته است:
«هوشنگ نهاوندی یکی از چهره‌های سرشناس رژیم پهلوی بود که در کنار وابستگی به بیگانگان، در لژ‌های متنوع فراماسونری نیز عضویت داشت. اسناد ساواک نشان می‌دهند که وی به همه مفاسد اعم از اخلاقی و مالی آلودگی داشته و در همه مناصب و مشاغل، از موقعیت و نفوذش سوء استفاده می‌کرده است. کتاب هوشنگ نهاوندی به روایت اسناد ساواک، پانزدهمین کتاب از مجموعه‌رجال عصر پهلوی است که با کمک اسناد موجود در بایگانی ساواک تهیه و در اختیار خوانندگان علاقه‌مند قرار می‌گیرد. ناشر در سخن آغازین کتاب، راجع به هوشنگ نهاوندی و کارنامه نامبرده می‌نویسد: او [نهاوندی]که در خدمتگزاری به محمدرضا پهلوی سر از پا نمی‌شناخت، در ابتدا به وزارت مسکن گمارده و پس از آن در مناصب مختلف، به اثبات سرسپردگی خویش به خاندان سلطنت مشغول شد. این سرسپردگی با عضویت در شبکه بین‌المللی فراماسونری تا آن پایه پیش رفت که محمدرضا پهلوی او را به ریاست دفتر فرح پهلوی برگزید. در این سمت بود که هوشنگ نهاوندی با ایفای نقش ریاست گروه اندیشمندان به عنوان یکی از تأثیرگذاران سیاست داخلی و خارجی پهلوی تبدیل گشت، هرچند اسناد نهایتاً نشان می‌دهد که شاه، این گروه را نیز به چیزی نمی‌گرفت و نهایتاً مراد و مقصود خویش را برآورده می‌ساخت... پس از سخن ناشر، مقدمه کوتاهی ارائه شده است که تا حدودی خواننده را با زندگی و فعالیت‌های نهاوندی و چگونگی ترقی وی به سلسله مراتب قدرت آشنا می‌کند. اسناد کتاب که مهم‌ترین قسمت آن را تشکیل می‌دهند، از اوایل دهه ۴۰ تا دی ماه ۱۳۵۷ را پوشش می‌دهند. اولین سند از این مجموعه، فاقد تاریخ بوده و مشخصات و سابقه سیاسی و اقتصادی هوشنگ نهاوندی را بر روی برگه‌ای با علامت حزب ایران‌نوین نشان می‌دهد. آخرین سند نیز تاریخ ۶ /۹ /۱۳۵۷ را دارد که موضوع آن دکتر علی امینی است. در مجموع اسناد نشر یافته در این کتاب، بازه زمانی مناسبی را شکل داده است و محقق را در نیل به اهداف پژوهشی یاریگر خواهند بود. فهرست اعلام و ضمایم اسنادی، قسمت‌های پایان کتاب را تشکیل می‌دهند. در پایان مانند دیگر کتاب‌های مرکز بررسی اسناد تاریخی، تعدادی عکس ارائه شده است که برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر بسیار جالب خواهند بود....»
